Adolf Fick

Adolf Eugen Fick (Kassel (Duutsland), 3 september 1829 – Blanknberge, 21 augustus 1901) was een Duutschn fysioloog. J’oalde z’n doctoroat in de medicynn in 1851 in Marburg. J’is ‘t mêest gekend gerakt deur z’n uutvindinge van de contactlenze en deur de noar em vernoemde Wet van Fick (1855), die de diffusie beschryft in gassn en vloeistoffn.

Adolf Fick in 1897

Adolf Fick was de zeune van een architect. Al van styf vroeg wierd z’n talent vo wiskunde en fysica ipgemerkt. An z’n 23 joar schrêeft ’n em in vo geneeskunde an den universiteit ip anroadn van z’n oudere broere Heinrich. Je was ook g’interesseerd in filosofie en literateure.

In 1856 publiceerdege Fick een standoardwerk over Medische Fysica met ounderwerpn die vo dien tyd styf actueel woarn.

In 1887 ountwikkeldet ie een lenze die anzien wordt als de êeste succesvulle toepassinge van de contactlenze. Je testte die lenze, gemakt van zwoar bruun glas, vo ‘t êest uut ip keuns, loater ip z’n zelvn en nog loater ip een klêne groep vrywilligers. Z’n idee wierd de volgende joarn deur verschillige andere uutvinders verder ountwikkeld.