Glottisslag

De glottisslag (Internationaal Fonetisch Alfabet: [ʔ]) es e korte ounderbrekienge, eigentlik ne nasoaln stoot, by d'uutsproake van sommigste klankn. In 't West-Vlams oor je ne glottisslag achter de medeklienkers k, p, t vlak voe't ende van e word. Soms oor je deur diene glottisslag de medeklienker elegansn nie mei.

In 't Standoardvlams schryvn we de glottisslag mei en apostrof.

Voe de dudelikeid wirden sommigste glottissloagn nie geschreevn, vb Knokke en Oarelbeke (Kno'e en Oarlebe'e).

En poar voorbeeldn uut Standoardvlams 1.1:

SV: drukk'n (drukken), klienk'n (klinken), werk'n (werken)
SV: kremp'n (krimpen), loop'n (lopen), pupp'n (poppen)
SV: buut'n (buiten), vicht'n (vechten)

In sommigste kustdialectn en periferie (lik in 't Knoks, Lapscheurs, Oostkerks, Dams, Uutkerks, Blankenbergs, Wenduuns) es de 'sch' niet lik /sX/ uutgesprookn, moa es de stemloze alveaire fricatief (ch) of /X/ achter en /s/-klanke vervangn deur ne glottislag.

s'uppe (schop), s'oenn (schoenen), s'ône (mooi), s'itterend (schitterend)

Glottisslag ei j'ook in andere toaln lik in 't Cockney-Iengels, Nedersaksisch, Deens, Aroabisch en Indonesisch.