Maniërisme: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
[[Ofbeeldienge: Perseo_Cellini.jpg|thumb|Perseus met de kop van Medusa (Benvenuto Cellini)]]
[[Ofbeeldienge:Monument du coeur d'Henri II.jpg|thumb|De drie Gratiën die de urne droagn met 't erte van Hendrik II (Germain Pilon)]]
'''Maniërisme''' is den term
De Renaissance wordt ounderverdêeld in:
Regel 14:
Michelangelo was binst z’n lank leevn de genioaln vertolker van wa dat er leefdeg' in dien tyd. De kunstenoars van de volgende generoatie richtegn under no de ''maniera di Michelangelo'', ’t oogst bereikboar ideoal. Vandoar den term ‘maniërisme’.
Oloewel da Michelangelo mo stierf in 1564 en Titiaan in 1576 wordn ze toch tout
==Tydsgêest==
De Renaissance was vôortgekommn uut e gêest van optimisme en vertrouwn in de meugelikeedn van de mens. Die gêest veranderde in ’t begun van de 16ste eeuwe deur de politieke spanniengn tusschn [[Frankryk]] en [[Spanje]] over
In 1525 verloor Frans I van Frankryk de [[Slag by Pavia (1525)|de slag by Pavia]] van [[Karel V van et Illig Rôoms Ryk|Karel V]], die nu de macht aad over Nôord-Itoalië en de religieuze probleemn van de Reformoatie meebrocht. ’t Gevolg was e grôte veranderienge ip artistiek gebied en ’t klassiek evenwicht makte platse vo drama en ounrust in de kunst.
Achter de [[plunderienge van Rome]] in 1527, verspreidde 't maniërisme em over hêel Itoalië omdat de kunstenoars gevlucht woarn.
==Kenmerkn==
De kenmerkn van ‘t Maniërisme zyn: overdryvienge van ’t bewegingsspel, ipvollend langgerekte figeurn, disproportionerienge, gecomplikeerde composities en oudiengn, w.o. de gedroaide pose (figura serpentinata), voyeuristische seksuele scènes en ounrealistisch kleurgebruuk.
==Typische Maniëristn==
Typische maniëristn zyn: [[Agnolo Bronzino]], [[Pontormo]], [[Rosso Fiorentino]], [[Alessandro Allori]], [[Parmigianino]], [[Francesco Primaticcio]], [[Nicolò dell'Abate]], [[Tintoretto]], Domenikos Theotokopoulos (El Greco genoemd), en de beeldouwers Benvenuto Cellini en Giovanni da Bologna.
==De Schole van Fontainebleau==
De vôorgangers van Frans I van Frankryk, Karel VIII en Lodewijk XII, an deur d’Italioansche Oorloogn veel in Itoalië gezeetn en doadeure d’ountwikkelienge van de Renaissance meegemakt. Mo 't was ounder de regerienge van Frans I dat d'êeste [[schole van Fontainebleau]] ountstound en dat de culturele ountwikkelienge van Frankryk in e strôomversnellienge kwam.
In 1530 wierd Rosso Fiorentino, ip anbevelienge van z'n vriend Pietro Aretino en verzekers van z’n mêester Andrea del Sarto, angesteld deur Frans I, vo de schilderwerkn te leidn. Je most met e groep Fransche en Italioansche kunstenoars de ''Galerie François I'' in ‘t kastêel van Fontainebleau decoreern. Den ipvolger van il Rosso was Francesco Primaticcio, e lêerlink van Parmigianino.
| |||