Francesco Borromini: verschil tussen versies

'''Francesco Borromini''', echte noame ''Francesco Castelli'' (Bissone (Zwitserland), [[25 september]] [[1599]] - [[Rome (stad)|Rome]], [[2 ogustus]] [[1667]]) was e belangrykn architect binst de [[Barok]]. Je wierd ook soms ''Bissone'' genoemd, no zyn geboorteplatse in ’t Italioanstoalig dêel van Zwitserland.

 

Borromini was de zeune van de stêenhouwer Giovanni Domenico Castelli en Anastasia Garovo. Je lêerde ’t vak van zyn voader en vertrok olgauwe no Milaan vor hem vôort te bekwoamn.

 

In [[1626]] wierd Carlo Maderno belast me ’t ountwerp van ‘t Palazzo Barberini. Achter zyn dôod in [[1629]] wierd [[Gian Lorenzo Bernini]] benoemd tout êestn architect en Borromini was zyn assistent. Ook [[Pietro da Cortona]] werkte mee an ’t project van ‘t Palazzo Barberini.

 

[[Ofbeeldienge:Roman architecture.jpg|thumb|200px|San Carlo alle Quattro Fontane]]

De kerke was gewyd an Carolus Borromeus. ’t Is verzekers ton dat ‘n zyn noame veranderd het van Castelli in Borromini.

 

In 1634 begost Borromini met ’t klôosterhof. In [[1638]] wierd den êestn stêen van de kerke geleid, in [[1641]] was ze gerêed en in 1646 ingewyd.

 

 

De kerke wordt anzien ols voorbeeld van e mêesterwerk uut de Romeinsche Barok.

 

[[Ofbeeldienge:Borromini SantIvo.jpg|thumb|200px|left|Sant'Ivo alla Sapienza]]

Den bouw van d’universiteitskerke deurde bykan 20 joar, ounder de drie pausn die ossan andere beslissiengn paktn. Ol in 1632 ha Bernini an d’universiteit vôorngesteld vo Borromini, die ton zyn assistant was, ols architect an te stelln. Je begost me de zuudvleugel of te werkn en in 1642 krêegt ’n ipdracht vo de kerke.

D’r wordt gezeid dat Borromini de kerke de vorm van e bieë he willn geevn, omdan d’r drie bieën ip ‘t embleem van paus Urbanus VIII stoan. ’t Contract vo de koepel krêegt ’n van Urbanus en d’ofwerkienge volgde ounder Innocentius X. Doarachter kwoamn de werkn stille te liggn, surtout deur e politieke ruzje tusschn de pauselikke families, de Pamphili ’s en de Barberini ‘s. Achter verschillige petities deur d’ipdrachtgevers en de juridische faculteit van d’universiteit mochtn de werkn in 1652 vôortgezet wordn. Ot de constuctie bykan gerêed was liet de volgndn paus, Alexander VII, were ênigte veranderiengn anbriengn. De werkn deurdn tout in [[1665]].

 

In 1637 begost Borromini me ’t ountwerpn en bouwn van ’t convent van d’anhangers van Filippo Neri, lik de jezuïetn e belangryke congregoatie van ’t katholiek gelôof. ’t Oratorium kwam in gebruuk in 1640. Ton volgde de façade an de Via del Pellegrino en in 1650 was de zyfaçade an de Via Papalis gerêed.

 

Ip 't ende van z'n leevn was Borromini depressief en in de zomer van 1667 het 'n hem gezelfmôord. J'is begroavn in de San Giovanni dei Fiorentini in Rome.

 

{{commonscat|Francesco Borromini}}

 

 

[[bg:Франческо Боромини]]

[[sv:Francesco Borromini]]

[[th:ฟรานเซสโก บอโรมินิ]]