Êeste Germôansche Klankverschuvienge: verschil tussen versies

De Germôansche /*b-/ ('t stripke wild zeggn: in 't begun van e woord) kom byvôorbild mêestol overêen met de [[Latyn]]sche /*f-/, de [[Grieks]]che /p^h-/, de Sanskrietsche /b^h-/, de Sloavische, Baltische of Keltische /b-/, etc, binst dat de Germôansche /*f-/ mêestol correspondeert met de Latynsche, Grieksche, Sanskrietsche, Slavisch' en Baltische /p-/ en meh /0-/ (ginnen begunnde medeklienkere) in 't Keltisch. Den êeste reesmerêesme overêenkomstn komd overêen med et Proto-Indo-Europeesche /*b^h-/ en de latstn med et Proto-Indo-Europeesche /*p-/ (verschoovn in de Germôansche toaln, verdweenn in de Keltische toaln en bewoard in d'andere genoemde groepn).

Der zyn ênigt' uutzounderiengn ip de wet van Grimm die in de vôorbildn buutn beschouwienge gelôatn zyn die Grimm zelve ol beschreevn hoad en die lôater van andere toalkundigntoalkundige uutgewerkt wiern. D' uutzounderiengn ip de wet van Grimm die 't meêst in d' ôge spriengn, kreegn hulder verklôarienge in nen anvullnde klankwet: de Wet van Verner (1857).