Ik zyn (gedicht): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Forstbirdo (discuusjeblad | bydroagn)
Geen bewerkingssamenvatting
Forstbirdo (discuusjeblad | bydroagn)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
'''Ik zyn''' ( Iengels : ''I am'' ) is e gedicht geschreevn deur [[John Clare]] in 't noajoar van 1844 of 1845 en verschêenn in [[1848]]. 't Wierd ipgesteld ô Clare in 't krankzinnigengesticht van Northampton verblêef (tonne genaamd ''Northampton County Asylum'', en loatre ''St Andrew's Hospital''), ofgezounderdofgezoenderd van zyn famielje en vriendn deur zyn gêestlikke andoenienge.
 
Da gedicht, geschreevn in drie stanzn van reeglmoatige jambiesche pentameetres en 'n rym-ountwerpoentwerp "ababab" in d' êeste stanze en e scheema "ababcc" vô de twidde en de derde, beschryft oe da Clare e toevlucht voundvoend vo de kwelliengn van zyn leevn in 't gesticht deur zyn eign zelvn te bevestigen <ref> [http://www.litencyc.com/php/speople.php?rec=true&UID=894 Miller Eric 2002 : John Clare ''in'' The Literary Encyclopedia, ''The Literary Dictionary Company'']</ref> en liefde vô de nateurlikke weireld woarin datn vreede goa vienn in de dôod. Vrimde is 't wê da Clare 't gedicht schrêef van zyn zelfbevestigienge binst zyn joarn in 't gesticht otn ook somtyds peisde datn [[Lord Byron|Byron]] en [[William Shakespeare|Shakespeare]] was, en zelfszeifs in zeekr ipzicht Byron's gedichtn wilde verbeetrn.
De twidde stanze oundrezoektoendrezoekt de vervrimdienge datn voelt van famielje en moatn omwille van zyn andoenienge "Zelfs de liefste die 'k gêrn zien, d'aldrebeste -
Zyn vrimde, neins, nog vrimdre of de reste". De latste stanze bevat godsdienstige verbeeldienge, doe e beroep ip God, êrinnert an 't Eirds Paradys en droomt van 't eemlegeweive, e verwyzienge nor e [[Kathedroale|kathedroal]]-achtign eemle. 't Gif getuugnisse zowêl van oope vor e gêestlik iernoamals lik van anveirdienge vo de fyzieke werklikeid van vrêedzaam meugn rustn in zyn bemind' eirde. De bestierdre van 't gesticht, W. F. Knight, die doa werkte van [[april]] 1845 toe 't ende van [[januoari]] [[1850]], verbeetrde 't gedicht vo Clare. 't Gedicht was êest verscheenn ip 1 januoari [[1848]] in de ''Bedford Times'' of vôgns andre bronn in e Joarverslag van 't krankzinnigngesticht ( ''Annual Report of the Medical Superintendent of Saint Andrews'' ) in [[1864]], en verschêen loatre mê e lichtjes gewyzige tekste in ''Life of John Clare'', de leevsbeschryvienge van de dichtre deur Frederick Martin.
 
De tietle van 't gedicht wierd gebruukt in [[2003]] vor e verzaamlienge van Clare's dichtwerk, en 't ad vôdienvodien ipgenoomn gewist in e blomleezienge uut [[1992]] <ref> Harmon, William 1992 : The Top 500 Poems, ''Columbia University Press'' ISBN 0-231-08028-X</ref>.
 
't Gedicht moe nie verwisseld wordn mê e sonnet dat ook deur Clare geschreevn is, dat ook ''I Am'' genaamd is (" 'k voeln da 'k zyn, 'k weetn allêene da 'k zyn/ En sleepn me vôort ip d' eirde die plomp en leeg is"). Da latste mag, oe daj 't ook bekykt, bekeekn wordn lik 'n aanvullnd stik <ref> Howse, Christopher 2004 : Comfort, ''Continuum International Publishing Group'' </ref>.
Regel 20:
In de leegte van gruchte en verachtienge<br>
In de leevnde zêe van droomn en oopn<br>
ZoundreZoendre blydschap zoundrezoendre verwachtienge<br>
Woa da 't wrak van me leevn is vastgeloopn<br>
Zelfs de liefste die 'k gêrn zien, d'aldrebeste<br>
Regel 26:
<br>
'k Verlangn noa woa da gin vint ôoit zette e voet<br>
E platse zoundrezoendre lach of troan van [[VrouweWuuf|vromensch]]<br>
Doa by myn Maakre, by God doar is 't goed<br>
Doa zoete te slaapn lik e kiend is myn wensch<br>