Robert Burns: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 5:
Y wordt anziene vor êen van d' êeste [[Romantiek|romantiekrs]], en achtre zyn dôod wierdn 'n inspiraosje-bronne vo de stichtrs van 't [[liberalisme]] en van 't [[socialisme]], en e kulturêel uutangbord in Schotland en oendre de Schottn de weirld roend. 't Boffn mê zyn leevn en werk was bykans e kultuus in de 19e en 20e êewn, en zyn invloed ip de Schotsche litterateure ê lange tyd grôot gewist. In 2009 wierd y uutgekoozn lik de grotste Schot deur 't Schotsch publiek in e stemmienge die angestierd was deur de Schotsche Tilleviesjezendre STV.
Burns makte nie allêene ôorsproenklik werk, y verzoamlde ook volkszangn uut hêel Schotland, en y paste deeze an. Zyn gedicht (en liedje) "Auld Lang Syne" wordt dikkers gezoengn ip ''Hogmanay'' (de latste dag van 't joar), en "Scots Wha Hae" da lange tyd ê gediend vor 'n oenoffisiêel nasionoal volkslied van 't land. Andre gedichtn en liedjes van Burns die wêlbekend zyn oovre de weirld teegnwôordig, omvattn : "[[E Rô, Rô Rôoze]]"; "A Man's a Man for A' That"; "To a Louse"; "To a Mouse"; "The Battle of Sherramuir"; "Tam o' Shanter"; en "Ae Fond Kiss".
{{Commonscat|Robert Burns}}
| |||