Giovanni Boccaccio: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 10:
Zyn voadre liet êm kennisse moakn mê de napolitoanschn oadle en met deur 't Fransch beïnvloede hof van Robert de Wyze (de keunienk van Napels) in de joarn 1330. In dien tyd wierdn verliefd ip e getrowde dochtre van de keunienk, die "Fiammetta" wordt genoamd in veele van Boccaccio zyn proza-stikkn, mê inbegrip van ''Il Filocolo'' (1338). Boccaccio wierd e moat van zyn Florentynsche stadgenôot Niccolò Acciaioli, en profiteerde van zyn invloed lik behêerdre en misschiens minnoare van Catherine van Valois-Courtenay, weewe van Filip I van Tarente. Acciaioli wierd loatre roadsman van Keuneginne Joanna I van Napels en zeifs eur Grôot-Seneschoalk.
't Schynt da Boccaccio nie mêer plezier ad in rechtn dan in bankiern, mo zyn stuudjes gaavn êm de geleegneid om vanalles te lêern en om goeie kontaktn t' ên mê ze gelêerde moatn. Y stoend in 't begun oendre invloed van byvôorbeeld Paolo da Perugia ('n curator en schryvtr van e verzoamlienge mythn, de ''Collectiones''), d' humananiestn Barbato da Sulmona en Giovanni Barrili, en de theolôog Dionigi di Borgo San Sepolcro.
Ip zyn vraage, vertoalde Petrarca, zyn mentor, de twee grôote heldndichtn van Homeros, De Ilias en de Odyssea in 't [[Latyn]].
{{Commonscat|Giovanni Boccaccio}}
| |||