De oedste poogiengn om de dichtkunste 't omschryvn, lik [[Aristoteles]] zyn ''Dichtkunste'', woarn gericht ip 't gebruuk van gesprookn tekstn in toesproakn, tonêel, zank, drama en blyspel. Loatre poogiengn koncentreerdn undre ip kenmerkn lik êroalienge, versvorm en rym, en benoadruktn 't schôoneidskaraktre wodeure da poëzie verschilt van e mêer zoaklik-drooge maniere van schryvn. Vanof 't middn van de 20st êewe wierd de dichtkunste somtyds mêer olgemêen bekeekn lik etwa fundamentêel scheppnd da toale gebruukt.
De dichtkunste mak gebruuk van vormn en konvensjes vovor e verschillnde uutleg te geevn an wôordn, of omvor antwôordn vul gevoel ip te roepn. Truuksjes lik oafrym, stafrym, klanknoabôotsienge, en kadans zyn somtyds gebruukt om muzikoale of zangrige effektn te bekommn. 't Gebruuk van dubblzinnigeid, symbolisme, ironie en andre styl-elementn van dichtrlikke toale loatn dikkers e gedicht oopn vor e brêe interpretoasje. Ip e glykoardige maniere schepn stylfigeurn lik metafôorn, verglykiengn en betêeknisverschuuvienge <ref>{{en}} Strachan, John R.; Terry, Richard, G. 2000 : Poetry: an introduction, ''Edinburgh University Press'', p. 119, ISBN 978-0-8147-9797-6</ref> scheppn e weerklank tusschn anders uutêenloopnde beeldn— 'n ip mekoar leggn van betêeknissn, azôo verbandn leggnd die vodien nie ipgemerkt woarn. Verwante vormn van weerklank kunn bestoan tusschn individuêele verzn, in undre patrôon van rym of kadans.
