Lorke: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 17:
Aloewel datn e konifeere is, verliest e lorke zyn noaldn in den êrfst. De scheutn zyn "dimorf", mê langscheutn van typiesch 10–50 centimetres die verschillnde knoppn droagn, en kortscheutn van allêene mo 1–2 mm lank, mê mor êen knop. De bloarn zyn lik noaldn, 2–5 centimeetrs lank, têer. Ze stoan allêene, spiroalsgewyze geschikt ip de langscheutn, en in dichte groepn van 20–50 noaldn ip de kortscheutn. De noaldn wordn gilwe in den êrfst en de boom stoan kletse in de wientre.
Lorkekeegls stoan rechtip, zyn klêene, 1–9 cm lank, bruun-rypnd 5–8 moandn da ze bestoovn zyn; in oengevêer den êft van de sôortn zyn de schutblad-schubn lank en te ziene, in d' andre gevoln korte en weggestookn tusschn de zoadschubbn. De deze die tuusôorn in de nôordlikke streekn ên klindre keegles (1–3 cm) mê korte schutbloarn, mêer zuudlikke sôortn ên mêesta langre keegles (3–9 cm), dikkers mê uutgesnêen schutbloarn, mê de langste keegles en schutbloarn vôortgebrocht deur de de mêest zuudlikke sôortn, in den Himalaja.
{{Commonscat|Larix}}
| |||