Gilwe: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 1:
Domenique van Adrichem is geboren op 13-04-1294.
Dit is zijn levensverhaal, iedereen noemt hem Jude.
Er Was een eens Jongen van 17. Zijn naam was Jude
Jude werd altijd gepest omdat hij Onwijs grote oren had. Ook had hij een onwijze onderkin en een lange puntneus. Hij was Rasta. Hij maakte altijd netjes zijn Huiswerk en was een gemiddelde leerling. Niets op aan te merken dus. Hij had geen ouders omdat die hem in de steek hadden gelaten vanwege zijn uiterlijk. Jullie begrijpen het al. Hij zag er niet uit.
Op een dag kwam Jude terug van school en ging naar zijn opvangtehuis. Daar at hij een boterham en begon aan zijn huiswerk. Oh nee hè.. Latijn. Hij haat Latijn. Die grammatica, echt niet normaal. Net toverspreuken vond hij.
Hij ging even op MSN om te kijken of iemand hem kon helpen. Maar nee hoor, zoals altijd niemand van de 124 mensen online. Wel vreemd. Zouden ze me geblokt hebben dacht hij? Nee dat zouden ze nooit doen! Of toch... Maar ja, hij ging verder met Latijn. Wat was dat nou? Zoek het bijvoegelijkwoornaamzetsel? Hij snapte er Niets van.
Plotseling ging de telefoon. Hallo Met Jude zei hij. Hallo Jude! Is je leven Kut? Heb je grote oren? Ben je te dik? Blokt je hele msn lijst je? Dan hebben wij wat je nodig hebt! Kom morgen langs bij “Helping the hopeless” en we zullen zien wat we kunnen doen. Tot ziens! Hallo? Zei Jude, maar er was al opgehangen.
Wat was dat nou? Hij wou weten wat “Helping the hopeless” was dus ging hij even Google’n. Het bleek een programma te zijn voor hopeloze kinderen. Wat krijgen we nou! Dacht Jude. Ik ga ze een lesje leren! Latijn lukte niet en hij besloot de volgende dag maar te spijbelen.
De volgende dag belde hij aan bij het bureau van “Helping the hopeless” en hij hoorde een stem: Ja? Hallo ik ben Jude, u belde mij gister zei Jude. Zonder antwoord te krijgen ging de deur open en kon hij naar binnen. Daar werd hem verteld dat ze een makeover voor hem geregeld hadden. Hij wou nog protesteren maar hij werd al vastgebonden en voordat hij het wist was hij onder narcose. Toen hij wakker werd had hij het gevoel dat zijn oren eraf gebrand waren en alsof zijn neus weg gesneden was. Ze gaven hem een spiegel en hij kon zijn ogen niet geloven, Hij was helemaal ingepakt in het verband! Ze vertelde hem dat ze het vet onder zijn kin ook weg gezogen hadden en dat hij nu naar een herstel centrum gebracht zou worden. Toen viel hij flauw.
Toen hij wakker werd zat hij in een soort isoleercel. Hij zat daar voor 4 maanden. Elke dag 3 maaltijden en hij had een TV. Op een dag haalde iemand hem uit zijn cel en vertelde hem: Jude, het verband mag eraf. Nou, dat liet hij zich geen twee keer zeggen! Hij rukte het eraf en smeet het weg. Toen keek hij in de spiegel. Niet te geloven... Hij was perfect!
Nou zei de man, nog niet helemaal perfect. We gaan die Bob Marley style weg werken. Nee! Dat wil ik niet! Riep Jude.
En je raad het al, Hij werd verdooft. Toen hij wakker werd lag hij in zijn eigen bed in het opvang centrum. Hij rende naar de spiegel om te kijken wat ze met zijn haar hadden gedaan. Niet te geloven! Hij leek op Justin Timberlake! Op de tafel lag een briefje. School Geïnformeerd. Absentie geregistreerd. Huiswerk in schooltas. Wij hopen dat wij uw leven een positieve draai hebben gegeven. “Helping the hopeless”.
Einde.
| |||