Roesschaert: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Roeschaert ernoemd noar Roesschaert |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 3:
Vroeger addn al de Blanknbergsche visschers een lapnoame en da was de schuld van Roesschaert.
==Sage==
In de joaren 1700 en zovele stoend ôostwoarts in ’t middn van de de Blanknbergsche dunen een klêen vervalln usetje dêels in out en dêels in stêen, me blaffeteuren die nôois opengiengen. Niemand durfdege ’s nachts langs dat usetje passeern en zelfs binst den dag maktegen ze een kruus vo d’r langs te goan. In dat usetje weundege d’r een toverekse , een lêlyk, oud, vuul wuuf, die d’r ’t grotste plezier in voend van menschn te betoveren. Die schrik blêef deuren toet ip zekeren dag , ip de twiddn dag van de sprokkelmoand (februoari) 1791, een geweldige storm losbrak. De boaren van de zêe woaren zo grôot da ze te zien woarn toet in [[Uutkerke]]. De schoa an de klêne visschersusetjes was enorm en ook ’t usetje van d’ ekse was hêlegans verwoest en ze lag oender ’t puun begroavn. Vaneigens was iederêen blye en ze zoengen en danstn toet loate in de nacht. Den volgndn dag giengn ze kykn en ip de plekke woa dat usetje stoend liept er een oendje me belletjes roend z’n nekke. ’t Wierd alsan moa
==Ploageryen==
Van ton of vertôonde Roesschaert em oender verschillnde gedoantes middn de Blanknbergsche bevolkienge en surtout oender de visschers. Den oend veranderde e ki in een katte , ton in een ezel, een kind, een vuuloop, een wandelende tunne … en dikwyls ook in een visscher. Vandoar dat ’n deur niemand te verkenn was. D’r was moar êen twadde: je kost de noame “God “ nie uutspreekn. In plekke van “in Godsnoame” zeit’n alsan “in potsnoame”. ’t Woaren surtout de visschers die gepest wierdn deur Roesschaert en doarom addn ze een emelste schrik van em o ze giengn voaren. Toet dat er een vint beweirde dat ’n een ende koste stelln an de kracht van Roesschaert deur em oenschoadelik te moakn. De Blanknbergsche bevolkienge was zyn beschermer styf dankboar. Vo van de kwelgêest bevryd te geroakn was ’t absoluut nôodzoakelik van noame te verandern. Da gebeurde binst een eigenoardige “doopplechtigeid”. Den oudstn visscher makte den dopelienk hêlegans zwart en gôot een kloefe me zêewoater in z’n oanzichte binst dat ’n doopverzen ipzei:
Regel 59:
*Louis Popelier: Kilootje
*Jan Popelier: Jan Poep
*Jozef
==Bronne==
*Blankenberge. Een rijk verleden, een schone toekomst. Elie Bilé
| |||