Roesschaert: verschil tussen versies

Van ton of vertôonde Roesschaert em oender verschillnde gedoantes middn de Blanknbergsche bevolkienge en surtout oender de visschers. Den oend veranderde e ki in een katte , ton in een ezel, een kind, een vuuloop, een wandelende tunne …tunne… en dikwyls ook in een visscher. Vandoar dat ’n deur niemand te verkenn was. D’r was moar êen twadde: je kost de noame “God ““God“ nie uutspreekn. In plekke van “in Godsnoame” zeit’n alsan “in potsnoame”.
’t Woaren surtout de visschers die gepest wierdn deur Roesschaert en doarom addn ze een emelste schrik van em o ze giengn voaren. Toet dat er een vint beweirde dat ’n een ende koste stelln an de kracht van Roesschaert deur em oenschoadelik te moakn. De Blanknbergsche bevolkienge was zyn beschermer styf dankboar. Vo van de kwelgêest bevryd te geroakn was ’t absoluut nôodzoakelik van noame te verandern. Da gebeurde binst een eigenoardige “doopplechtigeid”. Den oudstn visscher makte den dopelienk hêlegans zwart en gôot een kloefe me zêewoater in z’n oanzichte binst dat ’n doopverzen ipzei:

Loater is da gebruuk nateurlik verdwenen moa de lapnoamn zyn nog deuregegeevn van voader ip zeune.