Oud Sint-Jan: verschil tussen versies

==Geschiedenisse==

D’eeste ospitoaln in West-Europa kwoamn d’r in de vroege Middeleeuwn. ’n Ospitoal was gin echt zieknuus moar ’n gastuus, een upvanguus woa dan d’oarme menschn en ziekn ounderdak, eetn en verzorginge kostn krygn. Ook pelgrims en reizigers woarn welkom. Ollene menschn mè besmettelikke ziektn mochtn nie binn. Zo’n instellinge was verboundn met ’n klooster, want kloosterlingn mostn volgns de regel van Benedictus barmertig en gastvry zyn. D’r was gin dokteur, moa wel ’n paster want ’t domein was ’n zelfstandige parochie. As remedie wierdn geneeskrachtige kruudn toegediend. In de 17e eeuwe kwamt er ’n bitje verbeteringe. D’r wierd meer andacht besteed an anatomie, observoatie en hygiëne. Ambachtelik gevormde chirurgyns of heelmeesters meesterdn de ziekn. Z’ieldn doarby rekeninge mè de stand van de sterrn en planeetn en bekeekn d’n almanak woarup dan de geschikte doagn voa specifieke ingreepn stoundn. De barbiers voerdn oaderloatingn uut en sneen ’t oar en de boardn. Chirurgyns en barbiers woarn verenigd in de Sint-Cosmas - en Damianusbroederschap. ’t Was moar achter de Fransche Revolutie dan de gildn en broederschappn verdweenn. Van 1835 voors organiseerdn ollene nog d’universiteitn geneeskundestudies en begost de medische weetnschap voruutgang te boekn.