Geschiedenisse van zout
Zout was in de geschiedenisse van oeze contreien een vree belangrik iets om de winter te overleven. Het diende om te pekelen of om gerechten mêestol vis, vlêes of wild in te zouten.
In de middelêeuwen kosten ze zout kopen die van Hallstatt bie Salzburg kwam. Da werd in blokken van doar noar ier gebrocht en wos vree kostelik. Da zout kosten ze in Hallstatt bekomen omda ze onder de grond grotten onder woater zetten. De zoutloagen in de steen loste ip in da woater. At het woater in de grotte genoeg gezout was, hoalden ze dat ut en kookten ze dadde. At da uigekookt was hadden ze zoutbrokken.
Langs hier kosten ze zout hoalen ut turf van vroeger deur de zêe ondergelopen stikken land. In het Krekengebied van 't Meetjesland, in Zeeuws-Vloandern, rond Brugge en Ostende zin er plekken gekend woar dat ter turf met zout in moe gezeten hen. Ze stekten da turf ut en stoaken da in brande. De asse dervan kookten ze ton in woater. Da sop was goe om te pekelen (brune pekel) en os ze da nog verder kookten kosten ze zelfs wit zout bekomen. 't Feit da ze de gezouten turf als brandstoffe kosten gebrukken moakte rendement meugelik.
Butten de sporen in 't landschap es ter winnig van die activiteit overgebleven of gekend. Moa 't stoa wel vast da die industrie in oeze geschiedenisse van levensbelang moe gewist en.