Giovanni Boccaccio: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Forstbirdo (discuusjeblad | bydroagn)
Geen bewerkingssamenvatting
Forstbirdo (discuusjeblad | bydroagn)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 29:
 
In oktoobre 1350 was y ofgevoardigd vo Francesco Petrarca te goan groetn otn Firenze binnekwam en ook vor êm vo gast 't ên in zyn uus binst ze verbluuf. De oentmoetienge tussch die twee was byzoendre vruchtboar en vanof tonne woarn ze moatn. Boccaccio êete Petrarca zyn leeroare en ''magister''. In die tyd moedigde Petrarca Bocaccio an vo klassiek Grieksch te lêern en Latynsche lettrekunde. Ze kwoam mekoar teegn in Padua in 1351, Bocaccio ip offisjêele zendienge vo Petrarca uut te nôodign vor e lêerstoel 't anveirdn an d' Universiteit van Firenze. Aloewel zoendre rezultoat woarn de bespreekiengn toch bevordrlik vo Boccaccio vo de ''Genealogia deorum gentilium'' te schryvn; d' êeste uutgoave was grêed 1360 en da zoe êen van de sleutle-referensjes bluuvn oovre de klassieke mythologie vo mêer dan 400 joar. 't Diende lik 'n uutgebreide verdeedegienge vo de stuudjes van d' antieke lettrekunde en leefweirld. Oendanks de heidense gedachtn in de kern, peisde Boccaccio datr veele koste gelêerd wordn van d' Oedeid. Ip die maniere weerlegde y d' argumentn van de kerklikke gelêerdn die de toegank toe de klassieke bronn wildn beperkn vo de Kristlikke leezrs vor under gin morêele schoa te berokkn. Omda 't êrleevn van de klassieke oedeid nôodig was vo 't vulbriengn van de Renaissance, was zyn verdeedigienge van 't belang van d' antieke lettrekunde e nôodzoaklik element vo d' oentwikklienge drvan <ref>{{en}} King, Margaret L. 2003 : The Renaissance in Europe, ''Laurence King Publishing'', p.54.</ref>. De bespreekiengn gaavn ook vorm an de gedachtn van Boccaccio oovre [[dichtkunste]]. Sommigte bronn zien ook e verandrienge by Boccaccio van den oopn humaniest van de ''Decacamerone'' nor e mêer beneepn ipvattienge, dichtre by d' oovrêerschnde sfeer van de vêertiende êewe. Byvôorbeeld, y vôgde Petrarca (en Dante) in 't zoendre sukces bevordrn van 'n oedewetsche vorm van Latynsche dichtkunste, vul mê toespeeliengn. In 1359 vôgde 'n oentmoetienge mê Paus Innocentius VI en nog mêer oentmoetiengn mê Petrarca. Verzeekers wierd Boccaccio ook beklid mê de py van êen of andre godsdienstige orde. Dr is 'n ardnekkig, mor oenbeweezn gruchte dat y in 1362 zyn vroegre werk verwierp, woaroendre de ''Decamerone'', lik te weirlds.
[[Ofbeeldienge:De claris mulieribus.jpg|thumb|Circe: ofbeeldienge van êen van de 106 befoamde wuuvn uut ''De Claris Mulieribus'', deur Boccaccio – van e Duutsche vertoalienge van 1541.]]
In 1360 begost Boccaccio te werkn an ''De mulieribus claris'', e boek mê de leevnsbeschryviengn van oengevêer oendrd en zes befoamde wuuvn, datn vultôojde in 1374.
 
==Werkn==