Rolarius is een Roeseloarsche reus. Volgns een oude sage is de stad Roeseloare deur Rolarius gesticht.

De reus Rolarius, geboorn in 1324, was den oudstn inweuner van Roeseloare. Je was getrouwd met Carlotta Vulgo en under zeune noemde Opsinjoorke. Ze weundn in ’t Groavnkastêel ip de Mote, ten westn van de Sint-Michielskerke van nu. Van doaruut was Rolarius boas over de scheepvoart ip de Mandel en je beschermde de stad. Zolange dat ’n in Roeseloare blêef wast ’n ounsterfelik. J’oad wel de gruwelike gewente van kindervlêes t’eetn, woadeure dat iederêen benauwd van em was. Da kost azô nie bluuvn deurn en ip den oavend van Driekeuningn inviteerdn de kabouters, de busbeweuners, de reus en z’n menoage ip e fêeste. D’r wierd vele g’eetn en gedrounkn en os de reuzn ounder invloed van vele bier en wyn in sloape gevalln woarn wierdn z’ip boomwoagns geboundn en in de Mandel gesmeetn. ’t Kastêel wierd hêlegans ofgebrand en ôok een grôot dêel van ’t bus ip de Mote. Sedertdien verbouwdn de Roeseloarenoars doa vruchtboare landbouwground.

Batjies

bewerkn

De stoet van de reuznfamilie met de batjies is een vaste folkloristische traditie die ingeburgerd is in de stad Roeseloare. Neffest Rolarius en z’n vrouwe loopn ôok de zunne en de moane mee en verre kozyns en nichtn van de reuzn, die vernoemd zyn noa plekkn en wykn van de stad, lik Rooboart de vismarchang en z’n vrouwe Batavia, tante Babiele met eur dochter Koba van ‘t Fort, en Langemarksgie, de volksvriend. De stoet is een triomftocht van de overwinninge van goed over kwoad.

‘t Êerste iptreedn van de reuzn dateert van de kerremesse van 1891. De reuzn danstn ton ip de tôonn van ’t reuznlied:

"Er was een reus in Rousselaar,
Rolarius was zijn name;
Hij woonde in een groot kasteel
met zijnen zoon en Dame".
Sindsdien is hij echter weer verrezen;
zijn kroost is weelderig aangegroeid,
en éénmaal in het jaar,
op het feest der "Braderie"
komt hij thans, met zijn vrouw en zoon,
met Mane zijn lachende knaap,
en ook zijn jongstgeboren Zonnekind
gedoken in zijn reuze-kinderwagen,
uit stof en droom gestegen,
en samen met baker en kindermeid,
met tante Koba van 't Fort,
en met de koning der dwergen
en zijn rode kaboutergevolg,
doet hij, tot vreugd van jong en oud,
zijn triomfantelijke zegetocht
door de juichende straten van de stad.

En ’t reuznlied geschreevn deur Sylveer Carlier vo de wykkerremesse van ‘t Sint-Alfonsuskwartier ip 28 juni 1891:

Daar kwam ne reus van Rousselaar,
't Eeuwenlang geleên,
Hij joeg met enen mispelaar
De dwergen hier uiteen.
De Kaboutermannekens vluchtten snel
Maar wreken zich toch evenwel;
De Reus Rolarius ha - ha
't Is wel zei Pierlala.
De reuze trouwde Carlotta
Zij hielden bruiloftfeest,
En de dwergen loechen, ha,
En dansten om ter meest.
Zij dansten op nen glazen trog
En 's anderdaags zij dansten nog
Met Reus Rolarius ha – ha
't Is wel zei Pierlala.
Een zoontje sproot al uit den echt
't Was Opsinjoorken schoon,
En naar hetgeen d'historie zegt
Hij spande alhier de kroon.
Men danste weer op enen glanzenen trog
En 's anderdaags men danste nog
Met Reus Rolarius ha - ha
't Is wel zei Pierlala.
De reuze at al de kinderen op
Per week een stuk of tien,
In enen slok hij zwolg den kop
't Was waarlijk wreed om zien.
Kaboutermannekens peisden wel:
Eens stroppen wij den reus zijn vel
Den Reus Rolarius ha - ha
't Is wel zei Pierlala.
De dwergen zijn niet dom van geest
En gaven zekeren keer
Op 't Mandelplein een kermisfeest
Den groten reus ten eer.
De reus ledigde glas op glas
Tot dat hij peerdedronken was
De Reus Rolarius ha - ha
't Is wel zei Pierlala.
Hij viel in slape langs de beek
Op klokslag middernacht,
En daar de maan niet uit en keek
Zo was het goede jacht.
Kaboutermannekens één voor één
Zij kropen rond de beek bijeen
Bij Reus Rolarius ha - ha
't Is wel zei Pierlala.
Zij mieken ras een net van draân
Zijn reuzenlijk rondom
En lieten dan het water gaan
Tot dat hij er in zwom.
En daar hij dronken en vaste lag
En door het water niet en zag
Verdronk Rolarius ha - ha
't Is wel zei Pierlala
Als hij daar nu verdronken lag
De droefheid was niet groot
Een ieder die hem bezag;
Rolarius is dood.
De klokken luidden van bim, bam, bom
Die dood is keert niet wederom
Rolarius bleef dood ha - ha
't Is wel zei Pierlala.
De dwergen waren blij van geest
En gaven reeds van toen
Op 't Patersplein een kermisfeest
Gelijk wij ook nu doen.
De klokskens luiden van bin, bon, bon
Helaas waar blijft nu 't karillon
Van Reus Rolarius ha - ha
't Is wel zei Pierlala.

Externe koppelienge

bewerkn