Viking

Viking is de benaminge voe de Scandinaven, zowel Noren, Deen als Zweden, die in de Middeleeuwn vulle bak de zeeën ipging zowel voe commerce als voe te gaan plundern.

Lindisfarne als 't startschot

Under eerste bekende iptreen is van 't jaar 793 a ze 't klooster van Sint-Cuthbert ip 't eiland Lindisfarne in Northumbria ipgekuust en. Ze sloegen de monniken/munken dood en dein under goedewerk mee. Ook de munken die ze niet dood gedaan an dein ze mee voe te verkopen als slave. In de jaren derachter pluumden ze nog vele andere kloosters: onder meer in 794 Jarrow ip de revier de Tyne, in 795 't klooster ip 't eiland Iona voor de Schotse Westkust, klooster an de Ierse westkust. In 799 pluumden ze 't klooster van Sint-Philibert in Noirmoutier an de Loire. Rond 840 waren z'al in Rouen, Nantes, Chartres, Amiens, Tours, Orléans en Parys.

Noorse, Deense en Zweedse Vikings

De Zweden gieng meest no 't oosten, en dein do commerce. Ze vaarden ip d'Oostzee en de grote revieren van Midden-Europa. Ze droeng verre deure in Ruusland, ze bereikten zels Constantinopel. De Deen roofden en koloniseerden surtoe rond de Noordzee en 't Kanaal, dus Vrankryk en Ingeland. De Noorn gingen meer no 't noorn en 't westen. Ze koloniseerden d'Orkney Eilan, Shetland, de Faroer Eilan, Ysland, Groenland en waren tydelik zelfs in Newfoundland in Canada.

Levenswyze

Ondanks dat de Vikings uut een immens uutgestrekt gebied kwaam, was ulder levenswyze ipmerkelyk gelykig. De familie stoend centraal. Vikings leefden van jacht en visvangste, mo waren in eerste plekke boern. Zuste lik elders in Europa was ulder maatschappye verdeeld in drie klassen: slaven, vryen en adel. De vryen waren een gevarieerde klasse van vissers, scheepsbouwers, smeden, en ook vele boeren en boereknechten. De rykere (rykste) boeren wiern "boendr" genaamd. Boendr waren boeren met under land in eigendom, en ze waren heel onafhankelik van mentaliteit. Ze waren vry van feodale lasten. 't Waren zyder en andere vrye die in 't voorjaar en beist de zomer de zee ipgieng.

Vikingrecht

Al de vrye man die een deel land bezaten kwamen regelmatig tope in een openbare vergaringe, de Ding genaamd. In de Ding wiern de wetten gestemd en wier der recht gesproken. Iedere lokale gemeenschap a zen eigen Ding. De Ding had in Vlaandern in de vierschare zen weegaarde. Recht was (nog) nie geschreven. Ook de bloedvete was een belangrik probleem. Families in vete kosten under zake voe de Ding bring, etwuk die in Vlaandern voor de kamer kwam.