Zaglossus
| Zaglossus | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Geweune vachtegel (Zaglossus bruijni) | |||||||||||
| Taxonomische indêlienge | |||||||||||
| |||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Zaglossus Gill, 1877 |
Zaglossus (Vachtegels) vormn e geslacht van miernegels. 't Bestoan nog drie leevnde sôortn, die allêne nog vôornkommn ip Nieuw-Guinea. T'hope met de geweune miernegel (Tachyglossus aculeatus) en de veugelbekbêeste (Ornithorhynchus anatinus) vormn ze d' ênigste eierleggnde zoogbêestn.
Vachtegels hèn minder en kortere stekkers of de miernegel en e dikkere, ruwe vacht. De stekkers liggn mêestal weggedookn in de vacht, uutgezoenderd ip de flankn. De pôotn zyn langer, mè klèindere groafklauwers.
De bek is styf lank en lichtjes noa beneen geboogn, en ze bevat e lange, kleverige toenge. In e groeve an de boovnkant van de toenge ligt e veld met hôornige stekkers die dient vo worms te vangn. Ze wordn fyngemoaln teegn 't verhemelte, die ook mè stekkers is bedekt.
Vachtegels leevn allêne nog moar in Nieuw-Guinea, moa der zyn fossiele sôortn bekend uut Australië en Tasmanië. Ze zyn verzekers uutgestorvn deur klimoatveranderiengn in Australië.
Vachtegels zyn nachtbêestn, die overdag weggedookn zittn in hunder hol. Juste lik andere cloacabêestn leggn z' eiers en ze droagn z' in e tydelyke budel an hunder achterlyf. Achter 't uutkommn van d' eiers bluuvn de joengsjes in de budel.
Sôortn
bewerkn- Zaglossus attenboroughi (Attenboroughs vachtegel)
- Zaglossus bartoni (Zwarthoarige vachtegel)
- Zaglossus bruijni (Geweune vachtegel)
- Zaglossus hacketti†
- Zaglossus harrisoni†
- Zaglossus owenii†
- Zaglossus ramsayi†
- Zaglossus robustus†
-
Zwarthoarige vachtegel (replica)
|
Ofbeeldiengn die ier by passn ku je vien in de categorie Zaglossus van Wikimedia Commons. |